obrazki z literek

____________██______██
___███████_____█___█__██
__█████████__█__█
_████____████__█__███████__
_███_______██_█__██████████_
_██________██__██________████
_██____█___████___________███
__██________███___________███
__██____█__███_____█____███
___██______██___█______███
____███___██_______████
__█████_████__█████
_███____█__█____██
_██___██__█______██
__█████____██__██


__________________s$$$s
_________________$$$$$$$..
________________$$$$$$$$$./
________________$$$$$$(•)$____.
________________s$$$$$$$s
_________________s$$$$$s
________________$$$$$$$
_______________§§§§§.s.$$s
______________§§§§§§§s$$$s
_____________§§§§§§§§s$$$s
____________§§§§§§§§§s$$$$
___________§§§§§§§§§§s$$$s;
__________§§§§§§§§§§§s$$$s
_________§§§§§§§§§§§§s$$s;
________§§§§§§§§§§§§s$$$s
______s§§§§§§§§§§§s$$$$s
____s§§§§§§§§§§§§s$$$$s
__s§§§§§§§§§§§§§$$$$s
§§§§§§§§§§§§§§§§$$s
__#####_§§$§§s######
###____§§$$§§
______§§$$§§s
_____§§$§$§§
____§§$§§$§§
___§§$§§$§§s
__§§$§§§$§§
_§§$§§§$§§s
§§$§§§$§§s







 ▒▒▒██▒▒▒▒███▒▒▒▒██
▒▒▒█▓▓█▒██▓▓▓██▒█▓▓█
▒▒█▓▒▒▓█▓▓▓▓▓▓▓█▓▒▒▓█
▒▒█▓▒▒▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▒▒▓█
▒▒▒█▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓█
▒▒▒▒█▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓█
▒▒▒▒█▓▓█▓▓▓▓▓▓█▓▓▓█
▒▒▒▒█▓▓██▓▓▓▓▓██▓▓█
▒▒▒█▓▓▓▓▒▒█▓█▒▒▓▓▓▓█
▒▒█▓▓▒▒▓▒▒███▒▒▓▒▒▓▓█
▒▒█▓▓▒▒▓▒▒▒█▒▒▒▓▒▒▓▓█
▒▒█▓▓▓▓▓▓▒▒▒▒▒▓▓▓▓▓▓█
▒▒▒█▓▓▓▓▓▓███▓▓▓▓▓▓█
▒▒▒▒█▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓█
▒▒▒█▓▓▓▓▒▒▒▒▒▒▒▓▓▓▓█
▒▒█▓▓▓▓▒▒▒▒▒▒▒▒▒▓▓▓▓█
▒█▓▓▓█▓▒▒▒▒▒▒▒▒▒▓█▓▓▓█
█▓▓▓█▓▒▒▒██▒██▒▒▒▓█▓▓▓
▓▓▓█▓▓▒▒█▓▓█▓▓█▒▒▓▓█▓▓
█▓▓█▓▒▒▒█▓▓▓▓▓█▒▒▒▓█▓▓
▓▓█▓▓▒▒▒▒█▓▓▓█▒▒▒▒▓▓█▓▓
▓▓█▓▓▒▒▒▒▒█▓█▒▒▒▒▒▓▓█▓▓
███▓▓▒▒▒▒▒▒█▒▒▒▒▒▒▓▓███
▒▒█▓▓▓▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▓▓▓█
▒▒▒█▓▓▓▒▒▒▒▒▒▒▒▒▓▓▓█
▒▒▒█▓▓▓▓▒▒▒▒▒▒▒▓▓▓▓█
▒▒▒▒█▓▓▓▓▓█▓█▓▓▓▓▓█
▒▒▒▒▒█▓▓▓▓▓█▓▓▓▓▓█
▒▒████▓▓▓▓▓█▓▓▓▓▓█




 .....##..............,#**#,.,#**#,
.....##.........,,#####...........#
.......##....,#..........#....//.....#
........###*.....#..........((......#
..........'''#................... \\....#
.............''#......#...............#
.................''##;........#.....#,
......................#........"##"...#,
......................#....................#,
......................#.....#................#,
......................#.....#..................#,
......................#.....#....................# *,
.....................####..##########.....*

______§§____________§§
_____§__§__________§__§
___§§____§_________§___§
__§___§___§_______§____§
_§____§____§_____§____§
_§___§_§____§___§____§
_§§§§___§___§§§§§___§
_________§_________§___§§_§§
________§___§§_§§___§_§§§c§§§
_______§_____________§_§d§§§
_______§______§______§__§§§
_______§____§___§____§___§
________§____§§§____§___§
_______§§§§§_____§§§§§_§
_§§§__§_____§§§§§_____§__§§§
§_§_§§____§_______§__§_§§_§_§
§____§_____§_____§__§__§____§
_§____§____§_____§_§__§____§
__§____§§§§_______§§§§____§
___§____§___________§____§

rasy

Czy psy nie są cudowne? Pewnie że są! A teraz dam trochę ich zdięć 

 Owczarek Niemiecki

 Labrador Retriever

 Spaniel

 Pekińczyk

 Jamnik

 York

 Bokser

                                                                                    

 Husky

 Dalmatyńczyk

 Pudel

 Rottweiler

 Doberman

 Ogar Polski

 Owczarek Collie

 Berneńczyk

 Beagle

 Buldog Angielski

 Bichon Havanais

 Foxterier

 Dog Niemiecki

 Gończy Francuski

charaktery psów

   

obrazek: ailime-ael.deviantart.com

  Psy niczym ludzie mają różne charaktery. To, jak dany pies będzie się zachowywał zależy od rodzaju rasy, ponieważ każda rasa jest inna. Zależy to jednak również w dużym stopniu od właściciela – wychowanie wpływa na późniejsze nawyki zwierzęcia. Bywa, że dana rasa ma taki, a nie inny charakter, bo tak "stworzyli" ją ludzie w dalekiej przeszłości. Przykładowo yorkshire terier (zwany yorkiem) lub cavalier king charles spaniel od lat służą jako psy do towarzystwa, bo od wieków były noszone na kolanach i głaskane przez damy. To wpłynęło na rasę. Te psy do dziś nieznacznie się zmieniły.

Nie tylko to ma wpływ na zachowanie danej rasy. Gatunki miniaturowe zawsze będą łagodne i mniej odważne niż psy większych rozmiarów. Dzieje się to z tego powodu, że pies duży czuję swoje możliwości wobec innych, to dodaje mu pewności siebie. Tak samo z psami miniaturowymi – zauważają swoją niemoc wobec większych ras. Logiczne jest to, że im pies jest większych rozmiarów, tym jest groźniejszy. To dodaje mu odwagi i chęci do atakowania innych. Nie wszystkie rasy są jednak agresywne. Mimo tego ze względów bezpieczeństwa należy uważać na psy większe. Od małego należy uczyć go posłuszeństwa i nie wypuszczać na ulicę. Taki pies musi chodzić na spacery na mocnej smyczy, a w poważniejszych sytuacjach zakładamy mu kaganiec. Do obcych psów nie wolno się zbliżać i zaczepiać, bo zaatakują nawet ze strachu.

Chociaż łagodny może być nawet wielki Labrador Retriever, to jednak i na niego trzeba uważać ze względu na rozmiar i siłę. Bezpieczniejsze są jednak z natury psy miniaturowe. Mogą one znacznie mniej. Wyobraźcie sobie potężnego rottweilera z wielkimi zębami, któremu ze wściekłości ślina leci z pyska, a naprzeciwko niego malutki, drżący pekińczyk. Kto ma większe szanse w tym pojedynku? Oczywiście, że rottweiler.

Nie oznacza to jednak, że psy miniaturowe nie nadają się w zupełności na psy obronne. Nie zabiją one napastnika jednym susem, mają jednak tyle samo miłości, gniewu i chęci obrony, co inne rasy. Tzw. miniaturki odstraszają przestępców swoim donośnym szczekaniem. Na kanale Zone Reality w programie „Psie cuda” często pokazywane jest, że nawet mały piesek może uratować człowiekowi życie. 

skąd sięwziął pies domowy?

 

Mówi się, że pies domowy (nasz współczesny pies) pochodzi od wilka szarego. Jest to bardzo prawdopodobne, wystarczy popatrzeć na owczarka niemieckiego oraz wilka. Jeśli akurat nie od wilka szarego, to na pewno od któregoś z innych psowatych (nazwa "psowate" mówi sama za siebie). Współczesne psy to po prostu udomowieni, oswojeni potomkowie dawnych dzikich psów żyjących kilka milionów lat temu. To oswajanie zaczęło się zaraz po pojawieniu się pierwszych ludzi na Ziemi. Początkowo jednak i ludzie i psy bały się siebie nawzajem. Zwierzęta mogły atakować ludzi, a ludzie polować na zwierzęta. Wraz z upływem lat człowiek i pies zbliżali się do siebie. Rozumieli, że dwie odmienne istoty mogą być przyjaciółmi. I tak człowiek zaczął spędzać z psem czas, żyć blisko zwierzęcej rodziny, a później nawet z nim wędrować. Późniejsze psy już rodziły się udomowione - za sprawą genów. Tak samo zmieniali się ludzie - ewoluowali, rodzili się inteligentniejsi, przechodzili z fazy pierwotnych do coraz bardziej rozumnych. Zaczęto hodować psy, krzyżować i tworzyć nowe rasy, z czasem szkolić. Psy pojawiały się na dworach jako przyjaciele i towarzysze, myśliwi zabierali je na polowania. Do dzisiaj pies i człowiek są najlepszymi przyjaciółmi.
Źródło własne.

 

O udomowieniu z Wikipedii:
„ Początki udomowienia psa szacuje się na ok. 17-12 tys. lat[9], był on używany przez myśliwych z Syberii, pojawia się też w Palestynie oraz w Iraku.

Do najstarszych ośrodków udomowienia psa zaliczyć można obszary Europy, gdzie znaleziono najstarsze szczątki tego zwierzęcia, czyli rejony Danii, Niemiec i Anglii, a także odkrycia z okolic Izraela, Iranu, Japonii, czy Turcji. Odkryto także, że na terenach Idaho, w Stanach Zjednoczonych 10000 lat temu także żył przedstawiciel psa domowego.

Współczesne prace archeologiczne prowadzone w jaskini Goyet na terenie Belgii odkryły pozostałości szkieletu psa pochodzące sprzed 31 tysięcy lat. Odkrycie weryfikuje dotychczasowe poglądy na temat czasu i miejsca udomowienia psa i wskazuje ludzi z kultury oryniackiej jako pierwszych hodowców tych zwierząt. Wykorzystywano je do transportowania zwierzyny łownej oraz do jej wytropienia. Analiza izotopowa pozostałości kostnych pozwala określić z pewnym prawdopodobieństwem, że pierwsze udomowione psy wyglądem były zbliżone najbardziej do współczesnych husky syberyjskich, były jednak od nich większe[10].

Althaus wyróżnił cztery fazy w procesie domestykacji psa:

•  faza symbiozy, w której zarówno wilk (odpadki żywieniowe) jak i człowiek (czujność wilka ostrzegająca przed zbliżającym się niebezpieczeństwem) czerpią korzyści z współistnienia.
•  faza zacieśnienia więzów z człowiekiem, stopniowe blokowanie dostępu do zwierząt dziko żyjących.
•  faza świadomej selekcji hodowlanej na potrzeby człowieka.
•  faza hodowli psa ze względu na jego eksterier.

Kości wilka odnaleziono u boku szczątków ludzkich tak starych jak człowiek z Boxgrove w Surrey, datowanych na 400 tysięcy lat p.n.e. Czaszki wilków wyłowione z zatopionego obozu nomadów, którzy przeszli z Syberii na Alaskę, są niemal takie same, jak czaszki ich przodków z Boxgrove. Ich szczęki były mniej wysunięte do przodu, a zęby bardziej stłoczone, ale z wyglądu były to nadal czaszki dzikich zwierząt.

Mniej więcej w tym samym czasie myśliwi zaczęli chętniej używać strzał niż włóczni. Wilki – już prawie psy – stały się bardziej użyteczne (np. do przynoszenia upolowanej zdobyczy) i zaczęły się cieszyć ludzką "przyjaźnią" jako zwierzęta użytkowe. Darwin napisał kiedyś, że w czasach głodu ludność Ziemi Ognistej prędzej zjadłaby własne stare kobiety, niż swe psy. W Ein Mallah w Izraelu, w grobie "pierwszych farmerów", znaleziono szkielet szczeniaka pochowanego obok dziecka. Dzikie zwierzęta stały się członkami rodziny. Wkrótce ich pysk uległ skróceniu, zęby zmalały, oczy powiększyły się i stały okrągłe.

Pozostałością po tamtym prymitywnym zwierzęciu jest śpiewający pies z Nowej Gwinei oraz dingo. Dingo nie zmienił się wiele od tamtych czasów, ale od tego czasu psy rozprzestrzeniały się po całym prawie świecie (z wyjątkiem Afryki, która była od nich wolna aż do ery żelaza) równie szybko jak ludzie. " Źródło: wikipedia.org

komęda " zamknij drzwi "

Ta sztuczka jest dosyć trudna, trzeba uczuć jej podczas krótkich lekcji, sprawdzając dokładnie, czego szczenię nauczyło się podczas każdej z nich.

1. Naucz szczenię dotykania deseczki, patyczka czy czegokolwiek sztywnego, co łatwo trzymać w dłoni. Najpierw to ukryj, a potem pokaż szczenięciu.
2. Będzie chciał obwąchać nowy przedmiot, jak tylko dotknie go nosem, zabierz go, a malcowi daj nagrodę i pochwal go. Powtarzaj to ćwiczenie tak długo, aż szczenię będzie bezbłędnie dotykać deseczki nosem.

1. Każ szczenięciu czekać przy drzwiach. Znany mu już przedmiot przymocuj do nich na wysokości nosa. Nagradzaj malca za każde jego dotknięcie nosem. Kontynuuj ćwiczenie, aż pies będzie bezbłędnie dotykał nosem przedmiotu. Teraz dodaj komendę słowną, zanim pojawi się ów przedmiot. Następnym krokiem będzie rozbawienie psa, aby podbiegał do drzwi, uderzając w nie raczej niż dotykając. Należy go nagradzać kiedy drzwi się zamkną.

Z biegiem czasu otwieraj drzwi szerzej i nagradzaj mocniejsze pchnięcia. Usuń też deseczkę czy inny użyty przedmiot, pozostaw jedynie komendę  słowną. Na koniec powinieneś wydawać polecenia na odległość, nagradzając jedynie bezbłędne zamykanie drzwi.

na nk

Tu macie ciekawe fotki na nk:

czy mycie skraca życie?

Dlaczego kot się myje?

Przygotowując się do tego artykułu, jak zawsze najpierw poczytałam wypowiedzi o myciu kota na forach. I o dziwo większość ludzi nadal uważa, że kota nie należy kąpać. Kot się myje sam. Kotu to szkodzi. Kota się nie myje!

Rzeczywiście kot się myje sam no i najpierw wytłumaczmy po co on to robi.

A. Kot poprzez swoje „kocie mycie” oczyszcza futerko z kurzu, pyłów i drobnych zanieczyszczeń.

B. Kot myje się po to, aby usunąć z powierzchni ciała obcy zapach.

C. Koty nie posiadają gruczołów potowych, co powoduje, że muszą same zadbać o swoją termoregulację. Wylizując swoje futerko, pokrywają je warstwą śliny, która zastępuje rolę potu – paruje, dzięki czemu kot może oddawać nadmiar ciepła z organizmu.

Z drugiej strony futro chroni kota przed zimnem. Powietrze uwięzione pomiędzy włosami stanowi doskonałą warstwę izolacyjną. Równocześnie podczas wylizywania szorstkim językiem zwierzę stymuluje pracę gruczołów łojowych, których wydzielina zapewnia dodatkową ochronę przed uwalnianiem ciepła, deszczem czy wnikaniem do organizmu drobnoustrojów.

D. Często obserwujemy, że małe kotki myją się nawzajem. W tym przypadku nie chodzi tylko o wzajemną pomoc, ale również pomaga w integracji i zachowaniu przyjaznych stosunków z innymi zwierzętami.

E. Poprzez wylizywanie futra kot wyraża także swoje emocje, np. zdenerwowanie.

Jak widać jest sporo przyczyn „kociego mycia” więc jeśli zauważymy, że nasz pupil stanowczo za często się myję sprawdźmy czy nic mu nie dolega.

Pamiętajmy!!

Podczas zabiegów pielęgnacyjnych kot połyka swoje włosy i zdarza się, że choruje na megacolon. Nagromadzone w jelicie włosy splatają się tworząc zbite skupiska, co może doprowadzić do zapchania jelita. Zazwyczaj włosy są po prostu wydalane (pamiętacie Puszka ze „Shreka”?? oOo kłaczek) jednak przy dużym nagromadzeniu mogą doprowadzić do wymiotów lub nawet będzie konieczna interwencji chirurgiczna. Szczególnie narażone są koty o długiej sierści oraz te nerwowe, które myjąc się rozładowują swoje napięcie. Jest na to rada - zawsze możemy kupić kotu tzw. odkłaczacz lub karmę, która zawiera odkłaczacz. Pomaga on usunąć kłaczki z organizmu kota.

A teraz obalmy mit!! Kota należy myć, nie zawsze i nie często, ale należy mu czasami pomóc w utrzymaniu higieny osobistej ;)